[English text below Dutch]
Krista Burger en Edita Karkoschka werkten aan een gezamenlijk project met als werktitel "Disorientate us for a While". Dit artistieke onderzoek heeft uiteindelijk geleid tot de performance die zij op de Kunstnacht in Nijmegen vertoonden.
In de performance "Lit du Parade" onderzoeken zij de relatie tussen objecten en de herinneringen die eraan verbonden zijn. De performance lijkt voort toe vloeien uit een concrete handeling; het leeghalen van het huis van de overleden M. Koudenburg en het proces wat K. Burger moest doorlopen om deze opgave te volbrengen.
In het kader van Fill the Room is het kunstenaarsduo Koschka&Heimprofi uitgenodigd om te werken aan hun performance/installatie.
Woensdag 30 maart
Een Interview met Edita Karkoschka van duo Koschka&Heimprofi
Jullie duo begon in 2012 met een performance gebaseerd op muziek en tekst van Karkoschka. Hoe heeft de samenwerking zich ontwikkeld?
Wij begonnen eigenlijk vrij eenvoudig, met songs en beeldmateriaal zowel als video en foto-collagebeelden die Krista Burger zocht en die qua gevoel pasten bij de songteksten.
Beïnvloed door onze interesse in het gebruik van verschillende media en dankzij vele experimenten kwamen er steeds lagen bij. Uiteindelijk resulteerde dit in een allesomvattend verhaal met beeld en muziek; een totaalwerk dat op verschillende vlakken het dialoog aangaat.
Ik begon de muziek ook naar het beeld toe te spelen, dus tijdens de voorstelling sta ik in constante uitwisseling met Krista. Inhoudelijk gezien was vooral het gevoel van "Heimat" de drijvende kracht; contrasten, beweging en een aansluitende interesse in de architecturale omgeving.
Door deze aspecten begonnen wij te onderzoeken wat een ruimte of een plek eigenlijk met ons persoonlijk doet. Omdat wij hierin zoveel met elkaar uitwisselden ontstond er een natuurlijke ontwikkeling tot verdere samenwerking.
Wat is bij deze specifieke performance het onderliggende verhaal?
Het centrale thema is gebaseerd op een interview met een individu over haar persoonlijke ervaringen naar aanleiding van een beroerte, de bewusteloosheid die hierop volgde en haar ontwaken uit deze toestand. Zij doorloopt hierbij verschillende fysieke stadia tot zij helemaal terug is gekeerd naar de realiteit. Dit verhaal hebben wij uitgewerkt tot een script dat voor ons de inhoudelijke basis, de rode draad voor de nieuwe performance / installatie is.
Hoe komen jullie tot de ideeën voor de performances en welke aspecten verwerken jullie in het project?
Dat gaat eigenlijk constant vanzelf in dialogen en uitwisselingen die wij met elkaar hebben. Daarin hebben wij een heel natuurlijke flow. Wij proberen altijd een klein stapje verder te gaan, notuleren onze gesprekken en schrijven kleine 'to do' lijstjes die zowel onderzoekende als creërende aspecten bevatten.
Tegelijk houden wij ook onze ogen open voor objecten die wij willen gebruiken in de voorstelling. Een heel mooi voorbeeld is het miniatuurhuis. Dit huis is handgemaakt, verzorgt met stroom en water en hebben wij in Berlijn in een tweedehands winkel gevonden.
Ook laten wij ons inspireren door andere schrijvers en duiken in relevante literatuur.
Kan je voorbeelden geven van de teksten en literatuur die jullie inspireert?
Abstracte teksten zoals die van de Italiaanse dichter en schrijver Giacomo Leopardi, bijvoorbeeld "de dialoog tussen Frederick Ruysch en zijn mummies", maar ook technische teksten zoals handleidingen over het bouwen van een huis, definities en de psychologie van ruimte. Ook andere onderwerpen komen aan bod, zoals utopia, heteretopia, feng shui etc.
Verder vragen wij ook mensen in onze omgeving om een klein stukje tekst te schrijven met een voorafgaande vraagstelling vanuit onze kant. Zo vroegen wij nu bijvoorbeeld beeldend kunstenaar Elejan van der Velde (master of interior architecture Sandberg Institute in Amsterdam) en archtect, kunstenaar en auteur Azby Brown (hoofd van het future design institute in Tokyo).
Wat betekent de samenwerking met Derde Wal voor jullie?
Derde Wal en Fill The Room sluiten inhoudelijk perfect aan bij ons en wij zijn erg blij dat zij ons het vertrouwen geven om verder te kunnen werken. Dat er op dit moment geen fysieke ruimte is zien wij uiteindelijk niet als een probleem maar veel meer als een uitdaging.
Bovendien geeft het gebruik van de digitale ruimte direct de mogelijkheid om ook tijd te investeren in de documentatie van ons werk. Door veel te spelen in de afgelopen jaren zijn wij er altijd weer tegen aangelopen dat we niet genoeg documentatiemateriaal hebben om verdere stappen te kunnen nemen zoals o.a. in het buitenland optreden. Het documenteren willen we vanaf nu actiever in ons werkproces integreren door middel van o.a. foto's, korte teaser-videos en geluidsfragmenten.
Hoe heeft het ontbreken van een fysieke ruimte jullie werkperiode beïnvloed?
Uiteindelijk willen wij wel graag echt een ruimte vullen, dus wij verheugen ons al op dat moment. Op dit moment zijn wij met Derde Wal in gesprek over het tijdstip en de locatie. Het is toch iets met fysieke ruimte wat je meer focus geeft, vooral als je in een werkperiode bent waar je al veel hebt ontwikkelt, en graag aan de uitvoering wil beginnen.
Kunnen jullie iets vertellen over de aard van jullie samenwerking? Verdwalen jullie wel eens in al die ideeën?
Oh ja - verdwalen in de veelheid van ideeën is absoluut aanwezig, maar daar houden wij ook van. Daardoor ontstaan al die verschillende dimensies en laagjes. Onze samenwerking zou ik als "symbiotisch intuïtief" kunnen beschrijven. Soms kunnen wij ook gewoon niet stoppen.
Veel loopt vanzelf, onze interesses zijn wel heel breed en die willen we dus ook vaak mede integreren in het werk. Dat lukt soms beter, soms minder. Materiaal is er in ieder geval genoeg, nu moeten wij wel een paar keuzes maken. Wat er uiteindelijk uitkomt, daar maken wij ons ook niet al te druk over, maar wij hebben nu wel, na een periode van veel research, de behoefte om echt eindelijk een fysieke ruimte in te gaan die wij met het publiek delen en onze voorstelling daardoor ook weer verder te ontwikkelen.
Zijn er aspecten in jullie nieuwe project waar meer tijd en aandacht aan besteed wordt?
Ja, wij willen dramaturgisch en architectonisch gezien de ruimte een geheel laten zijn. Dus onze rol als personages in de ruimte moet duidelijk zijn en een logisch onderdeel van het geheel. Daarvoor willen wij graag met sprekers en dramaturgen samenwerken, eventueel ook een speciale samenwerking aangaan met een Butoh danser.
Dit project loopt nog en er wordt dus nog volop gewerkt aan de performance en installatie. Wat is de volgende stap en wat is daarin de grootste uitdaging?
Bovenop de lijst staat een kleine trailer van ons werkproces, enkele teksten afmaken, afspreken met dramaturgen voor het basisscript en de eerste presentatie in het loop van 2016. De grootste uitdaging is om nu echt over te stappen vanuit de ontwikkelings- en productiefase naar een performance/ installatie die wij met het publiek kunnen delen.
Foto's: Victor Yuliev
Met dank aan Motel Spatie, Arnhem
https://youtu.be/htyoGB_XRKI
Woensdag 2 maart
We gingen met een delegatie van Collectief Derde Wal op atelierbezoek bij Krista Burger en Edita Karkoschka alias Koschka&Heimprofi. We betreden de voormalige bibliotheek nabij winkelcentrum Presikhaaf waar Locatie Spatie haar intrek heeft genomen. Burgers atelier, een ruimte met grote ramen die gewoonlijk uitzicht bieden op de bijna hypnotiserende herhaling deuren, ruiten en balkons van het tegenovergelegen flatgebouw, is voor de gelegenheid afgeschermd door stroken karton en verschillende plastic materialen. De wandkasten puilen uit met allerhande bizarre poppen, onderdelen van maquettes en een scala aan gebruiksvoorwerpen die wellicht ooit nog hun debuut zullen maken in een van Burgers live video performances.
Middenin de ruimte staat een eiland van verschillende muziek- en geluidsapparatuur, deels verscholen onder een glanzende doek. Karkoschka, inmiddels woonachtig in Berlijn, heeft met haar mobiele opnamestudio postgevat in Burgers atelier. Naast het 'geluidseiland' staat een wonderlijk oud poppenhuis opgesteld. De ruimtes van dit kleine huis zijn bijna spookachtig. In de badkamer staat een heuse keramiek miniatuur toiletpot en het huis is voorzien van stromend water en elektriciteit. Een beamer beschijnt de zijgevel van het pand. We krijgen een kort fragment te zien en te horen van de performance die hier in deze ruimte vormgegeven wordt en vangen een glimp op van de enorme berg ideeën die schuilgaat achter dit project.
Koschka&Heimprofi werken sinds 2012 samen op het snijvlak tussen beeldende- en geluidskunst. De samenwerking begon met een beeldende reactie van Heimprofi op het solo repertoire van zangeres Koschka. Dit eerste project, 'Bestattungen Heimkehr' was gebaseerd op surrealistische verhalen over nostalgie, het verliezen van je thuis en het melancholische gevoel dat opgeroepen wordt door objecten die ooit zo belangrijk waren.
Voor Disorientate Us For A While werken zij vanuit een gezamenlijk vormgegeven narratief. Een lange uitwisseling van ideeën rondom het begrip 'ruimte' vormt het fundament van dit project.
Voordat we dieper ingaan op het huidige project willen we deze twee multidisciplinaire kunstenaressen graag aan jullie voorstellen.
Krista Burger is werkzaam in vele gebieden binnen zowel de autonome als toegepaste kunst. Zo heeft zij naast haar eigen kunstpraktijk ook aan verschillende theatervoorstellingen meegewerkt. Jarenlang heeft Burger ,onder de naam Power Plant, live cinema performances gedaan in onder andere het Van Abbemuseum en het Gogbot Festival. Haar collages en multimediale tekeningen, videowerk, projecties en installaties tonen een fascinatie voor architectuur en de invloed van de mens op zijn (natuurlijke) omgeving.
Edita Karkoschka groeide op in Polen en Duitsland. Ze kwam naar Nederland waar ze onder andere zang studeerde aan het Arnhemse conservatorium. Als artieste heeft ze een sterk interdisciplinaire aanpak die het voor haar mogelijk maakt om haar brede artistieke interesses te verkennen. Vocale expressie en compositie zijn de gereedschappen die zij inzet binnen haar muziek performances en geluidskunst.
Belangrijke thema's in Koschka's muziek en performances zijn haar ervaringen als vreemdeling, balancerend tussen twee landen. Deze zoektocht naar "Heimat" is een drijfveer voor het vertellen van haar verhalen.
Krista Burger and Edita Karkoschka worked on a joint project with the working title "Disorientate us for a While". This artistic research eventually led to the performance they showed at the Kunstnacht in Nijmegen.
In the performance "Lit du Parade" they investigate the relationship between objects and the memories associated with them. The performance seems to flow from a concrete act; the emptying of the house of the deceased M. Koudenburg and the process that K. Burger had to go through to complete this assignment.
As part of Fill the Room, the artist duo Koschka&Heimprofi has been invited to work on their performance/installation.
Wednesday March 30
An Interview with Edita Karkoschka of duo Koschka&Heimprofi
Your duo started in 2012 with a performance based on music and lyrics by Karkoschka. How has the collaboration developed?
We actually started quite simply, with songs and visuals as well as video and photo collage images that Krista Burger was looking for and that matched the lyrics in feeling.
Influenced by our interest in the use of different media and thanks to many experiments, layers were added all the time. Ultimately, this resulted in an all-encompassing story with images and music; a total work that engages in dialogue on various levels.
I also started to play the music towards the image, so during the performance I am in constant exchange with Krista. In terms of content, the feeling of "Heimat" was the driving force; contrasts, movement and a connecting interest in the architectural environment.
Through these aspects we started to investigate what a space or a place actually does to us personally. Because we exchanged so much with each other, there was a natural development towards further cooperation.
What is the underlying story of this specific performance?
The central theme is based on an interview with an individual about her personal experiences following a stroke, the subsequent unconsciousness and her awakening from this state. She goes through various physical stages until she has completely returned to reality. We have developed this story into a script that for us is the substantive basis, the common thread for the new performance / installation.
How do you come up with ideas for the performances and which aspects do you incorporate into the project?
That actually happens all the time in the dialogues and exchanges that we have with each other. We have a very natural flow in that. We always try to go one step further, record our conversations and write small 'to do' lists that contain both investigative and creative aspects.
At the same time, we also keep our eyes open for objects that we want to use in the performance. A very nice example is the miniature house. This house is handmade, supplied with electricity and water and we found it in a second-hand shop in Berlin.
We are also inspired by other writers and dive into relevant literature.
Can you give examples of the texts and literature that inspire you?
Abstract texts such as those of the Italian poet and writer Giacomo Leopardi, for example "the dialogue between Frederick Ruysch and his mummies", but also technical texts such as manuals on building a house, definitions and the psychology of space. Other topics are also discussed, such as utopia, heteretopia, feng shui etc.
We also ask people in our environment to write a small piece of text with a preliminary question from our side. For example, we now asked visual artist Elejan van der Velde (master of interior architecture Sandberg Institute in Amsterdam) and architect, artist and author Azby Brown (head of the future design institute in Tokyo).
What does the collaboration with Derde Wal mean to you?
Derde Wal and Fill The Room fit in perfectly with us in terms of content and we are very pleased that they give us the confidence to continue working. We do not see the fact that there is currently no physical space as a problem, but much more as a challenge.
In addition, the use of the digital space immediately gives the opportunity to invest time in the documentation of our work. By playing a lot in recent years, we have always run into the fact that we do not have enough documentation to be able to take further steps, such as performing abroad. From now on we want to integrate documentation more actively into our work process by means of, among other things, photos, short teaser videos and sound fragments.
How has the lack of physical space affected your working period?
Ultimately, we really want to fill a space, so we're already looking forward to that moment. We are currently in talks with Derde Wal about the time and location. It is something with physical space that gives you more focus, especially if you are in a work period where you have already developed a lot, and would like to start the execution.
Can you tell us something about the nature of your collaboration? Do you ever get lost in all those ideas?
Oh yes - getting lost in the multitude of ideas is definitely there, but we love that too. This creates all those different dimensions and layers. I could describe our collaboration as "symbiotic intuitive". Sometimes we just can't stop.
A lot comes naturally, but our interests are very broad and we often want to integrate them into our work. Sometimes it works better, sometimes less. In any case, there is enough material, now we have to make a few choices. We don't worry too much about what comes out in the end, but we do now, after a period of a lot of research, have the need to really finally enter a physical space that we share with the audience and therefore our performance. to be further developed.
Are there aspects in your new project that require more time and attention?
Yes, from a dramaturgical and architectural point of view we want to make the space a whole. So our role as characters in space has to be clear and a logical part of the whole. For this we would like to work with speakers and dramaturges, and possibly also enter into a special collaboration with a Butoh dancer.
This project is still ongoing, so there is still a lot of work to be done on the performance and installation. What is the next step and what is the biggest challenge?
On top of the list is a small trailer of our working process, finishing some texts, meeting dramaturges for the basic script and the first presentation in the course of 2016. The biggest challenge is to really move from the development and production phase to a performance. / installation that we can share with the public.
Photos: Victor Yulievi
Thanks to Motel Spatie, Arnhem
Wednesday 2 March
We went with a delegation from Collective Derde Wal on a studio visit to Krista Burger and Edita Karkoschka aka Koschka&Heimprofi. We enter the former library near the Presikhaaf shopping center where Location Spatie has taken up residence. Burger's studio, a space with large windows usually overlooking the almost hypnotic repetitive doors, windows and balconies of the opposite apartment building, is screened for the occasion by strips of cardboard and various plastic materials. The wall cabinets are overflowing with all kinds of bizarre dolls, parts of models and a range of utensils that may one day make their debut in one of Burger's live video performances.
In the middle of the room is an island of various music and sound equipment, partly hidden under a shiny cloth. Karkoschka, now living in Berlin, has set up shop in Burger's studio with her mobile recording studio. Next to the 'sound island' is a wonderful old doll's house. The spaces of this tiny house are almost haunted. The bathroom has a real ceramic miniature toilet bowl and the house is equipped with running water and electricity. A beamer shines on the side wall of the building. We get to see and hear a short fragment of the performance that is being designed here in this space and we catch a glimpse of the enormous mountain of ideas that lie behind this project.
Koschka&Heimprofi have been working together since 2012 on the interface between visual and sound art. The collaboration started with a visual response by Heimprofi to the solo repertoire of singer Koschka. This first project, 'Bestattungen Heimkehr' , was based on surreal stories of nostalgia, losing one's home and the melancholy feeling evoked by objects that were once so important.
For Disorientate Us For A While they work from a jointly designed narrative. A long exchange of ideas about the concept of 'space' forms the foundation of this project.
Before we delve deeper into the current project, we would like to introduce these two multidisciplinary artists to you.
Krista Burger works in many fields within both autonomous and applied art. In addition to her own art practice, she has also participated in various theater performances. For years Burger, under the name Power Plant, has done live cinema performances in, among others, the Van Abbemuseum and the Gogbot Festival. Her collages and multimedia drawings, video work, projections and installations show a fascination for architecture and the influence of humans on their (natural) environment.
Edita Karkoschka grew up in Poland and Germany. She came to the Netherlands where she studied singing at the Arnhem Conservatory. As an artist, she has a strong interdisciplinary approach that allows her to explore her broad artistic interests. Vocal expression and composition are the tools she uses in her music performances and sound art.
Important themes in Koschka's music and performances are her experiences as a stranger, balancing between two countries. This search for "Heimat" is a motive for telling her stories.
