[English text below Dutch]
Gijs Scholten maakte in 2016 het eerste werk voor deze muur. Hij creëerde door zijn werk een situatie waarin de toeschouwer de alledaagse sleur kan loslaten. Door stil te staan bij het werk, krijgt de kijker de ruimte om zich even in het moment te verliezen. Dit principe was al aanwezig tijdens het maakproces van het werk: “Door het grote formaat kreeg ik tijdens het maken de ruimte om zelf te ‘ademen’”.
Het werk is van verschillende afstanden te bekijken. Van veraf ziet de toeschouwer een werk waar een kind is afgebeeld. Het kind is in alle kalmte op ontdekkingsreis. In een chaotische wereld beweegt het kind als een zachte bries die langs de bomen waait. Zij is een aanstekelijke bron van onschuld en goedheid, die ons allen probeert mee te nemen op haar tocht. Gijs: “Door lichte of donkere arceringen, ingehouden of wild, met laag over laag, maak ik hele subtiele keuzes die zich weerspiegelen naar mijn psychen. Het is een poging en een verlangen om te tekenen zoals ik de dingen om mij heen ervaar”.
Gijs Scholten made the first work for this wall in 2016. Through his work he created a situation in which the viewer can let go of the everyday routine. By reflecting on the work, the viewer is given the space to lose himself for a moment in the moment. This principle was already present during the making process of the work: “The large format gave me the space to 'breathe' myself during the making”.
The work can be viewed from different distances. From afar, the viewer sees a work in which a child is depicted. The child is calmly on a journey of discovery. In a chaotic world, the child moves like a gentle breeze blowing along the trees. She is a contagious fountain of innocence and goodness that tries to take us all on her journey. Gijs: “Through light or dark shading, restrained or wild, layer upon layer, I make very subtle choices that are reflected in my psyche. It is an attempt and a desire to draw as I experience the things around me”.
