Mireille Tap

Mireille Tap (1990) is beeldend kunstenaar. Ze maakt sculpturen, installaties en live lecture-performances waarmee zij (digitale) communicatie en hedendaagse sociale verhoudingen bevraagt. De aanwezigheid van oeroude sociale fenomenen in onze technologisch sterk ontwikkelde leefomgeving fascineren haar enorm. Het ontroert haar dat onze menselijke behoeftes gelijk blijven terwijl de wereld om ons heen verandert. We ontkomen niet aan de manier waarop we geprogrammeerd zijn en blijven op zoek naar contact, liefde en geborgenheid. Het ontdekken en bevragen van deze verschijningen zijn constant aanwezig in de kunstwerken die zij creëert.

website  instagram

Over claimen, een eerlijke verdeling en je deel/ je zin krijgen ben ik verder gaan denken. Ik ben op zoek gegaan naar de rol die schattigheid kan vervullen bij claimen van gezelschap. Dit had voor mij een persoonlijke aanleiding, namelijk het recente overlijden van het hondje met wie ik nauw samenleefde. Ik had haar bij me willen houden maar ze overleed. Ik had niet de macht om de situatie naar mijn hand te zetten. Ik wilde onderzoeken hoe ik de situatie had kunnen beïnvloeden en haar gezelschap had kunnen blijven claimen.

Voor mijn onderzoek nam ik de groep mee naar een biologische geitenboerderij. Hier maakte de groep contact met het wezen dat lange tijd in verband gebracht is met de duivel. Dit laatste geldt althans voor de volwassen geiten. Hoe kan in een schattig lammetje immers het kwaad van de duivel huizen? Pluizige baby geitjes lokken voorbijgangers naar hen toe. Deze komen ontwapend aan om vervolgens aan hoorntjes te worden gespietst - blijf hier.
De lammetjes verleiden in deze situatie de omstanders met hun schattigheid en zorgen daarmee dat ze hun zin krijgen, namelijk dat de omstanders dichtbij komen. Deze gedachte associeerde ik met de verleidende klanken van de sirenen uit de oudheid. Door dit geluid werden mensen ook een bepaalde kant op gestuurd.

Geluid vind ik prettig om mee te werken omdat het een onverbiddelijk karakter heeft. Je kunt je er niet makkelijk van afsluiten en je eist er aandacht mee op. Op initiatief van Richard Kofi kwam de groep in aanraking met Afrikaanse muziekinstrumenten. Hierdoor geïnspireerd heb ik verschillende sculpturen gemaakt waarmee ik tijdens de performance Good Girl geluid maak. De sculpturen zijn afgeleid van chimes en produceren bij aanraking kleine, lieflijke geluidjes. Het geluid doet denken aan het in slaap sussen van een baby door een muziekmobiel. Na deze rinkelende geluidjes gebruik ik mijn stem en de microfoon. Op een blaffende (keffende) toon zeg ik ‘stay’. In het volgende stadium maak ik sussende geluiden en ik eindig met de woorden ‘Good Girl’. ‘Good Boy’/ ‘Good Girl’ is een uitspraak die refereert aan het complementeren van een brave hond en daarmee aan mijn overleden hondje. Daarnaast refereert ‘Good Girl’ aan de norm die vrouwen vaak wordt opgelegd om een meegaande houding aan te nemen versus de kracht om vrouwelijke charmes in te zetten om (ongemerkt) macht te claimen.

Ter illustratie van hun werkproces en samenwerking tijdens Social Aspects #4 publiceerden Peer Vink, Mireille Tap en Richard Kofi een zine. Hierin zijn schetsen, illustraties, quotes en inspiratiebeelden te zien die bijdroegen aan de ontwikkeling van hun concepten. Al zie je door de vormgeving niet direct wat bij wie hoort, lijkt Richard Kofi zich vooral op referenties uit de literatuur en de sportwereld te richten, haalt Mireille inspiratie uit de relatie met haar hond en focust peer zich op de sociale functie van fonteinen.

download hier de zine

Dit onderdeel van Social Aspects wordt mede mogelijk gemaakt door de provincie Gelderland, Gemeente Nijmegen en het Mondriaan Fonds. Het Mondriaan Fonds droeg middels het experimenteerreglement bij aan het honorarium van de kunstenaars.