[English text below Dutch]
In mijn zoektocht naar een plek voor mijn installatie ben ik verschillende plekken in de stad tegengekomen. Muurtjes, deurbogen, rare hoeken in nauwe straten, kleine stadspleinen, spoorwegtunnels, afdakjes en ruimtes onder stadstrappen. Ik heb Nijmeegs groene stadsparken gezien, Valkhof, Thiemepark en Kronenburgerpark, groene stroken tussen straten. Niet dat ik deze plekken niet eerder al gezien heb, opeens keek ik er anders naar.
Het bleek niet makkelijk een plek te vinden die geschikt is voor je werk. Geschikt is misschien niet het juiste woord. Je hebt een idee of een beeld in je hoofd en je probeert de ideale plek te vinden. Je probeert je voor te stellen hoe het werk er in de omgeving uit gaat zien. In mijn werkproces verandert de vorm, opstelling, kleur en eigenlijk alles behalve het idee continu. Het beeld/ de sculptuur/ de installatie beweegt tot dat het uiteindelijk bij elkaar komt. De omgeving verandert de vorm van het beeld ook, omdat ik ernaar streef om een beeld te maken dat zich in zijn omgeving voegt.
Een week eerder was ik al in de Papengas gaan kijken. Op een klein plein staat er een kinderbadje voor de warme dagen. Die nu in de winter leeg en verlaten leek. Ik had het idee deze weer aan het leven te roepen door mijn tuin in de winter in dit badje te zetten om het weer leven te geven. Toch bleef dit idee vaag en ik kon het me op deze locatie niet voorstellen.
Toen ik een week later met Robbie van Derde Wal door die straat liep liepen we door een deurboog en doorgang in een rustige binnentuin. Een binnentuin die levend er uitzag en toch was er niemand. Je kon zien dat het een plek was waar men bij elkaar kwam, waar men kon feesten, en tuin met een moestuin in een hoek en kinderspeeltuin in een andere. Het was een tuin verscholen achter de façade van de stad. Een plek die leeft door de buurt en die levend wordt gehouden door de belangstelling van de buurt. Verstopt en toch daar. Een publiek geheim. (Ik woon al 6 jaar in nijmegen en was hier nog nooit gekomen.)
Het heeft bijna iets magisch en geheim zo een plek midden in de stad. Het plan in deze geheime tuin mijn eigen geheime tuin te maken nam de overhand. Ik ben blij dat ik deze plek gevonden heb, ik kan me geen andere plek inbeelden. Ik kan me voorstellen dat mijn installatie in deze rustige omgeving wel de ruimte en de stilte (aandacht) krijgt die het vraagt.
Het is geweldig dat het Oude Weeshuis een buurthuis is dat leeft door de omgeving, zijn buurt en ook levend wordt gehouden door de stad. Het geeft mij het gevoel dat ik hier iets aan toevoeg. Blijft de vraag of de buurt mijn bijdrage ook leuk vindt.
In my search for a suitable spot for my installation, I came across several spaces in the city. Walls, porticos, weird corners in narrow streets, small squares, railway tunnels, rain shelters, and staircases. I have seen the green parks of Nijmegen, the Valkhof, Thiemepark, and Kronenburgerpark. Green zones between lanes of traffic. Not that I didn't see these places before starting with Social Aspects, but I looked at them differently, with more intent.
Turns out it isn't that easy to find a spot that suits your work. Suitable might not be the term here. You have an image of a location in your head and then try to find something that resembles it. You try to imagine how something is going to look in its surroundings. During my process, the shape, composition, color, and everything but the concept of the work will change continuously. The sculptural installation is in motion until everything finally comes together. The sculpture and its surrounding should influence each other in a certain synergy.
A week before the start of the project I had already scoped out the Papengas, a narrow alley in an old part of the city. On a small square, a children's pool is installed for the warm days to come. In winter the pool seemed empty and abandoned. I took up the idea to bring back life to this winter pool. This initial idea remained vague and nonfixed to the location.
When I went back to this street with Robbie a week later, we crossed an archway and found a quiet courtyard. A green place that looked alive, even if there was no one there. You could see that it was a spot for gatherings, where one could celebrate and grow vegetables whilst kids play on the playground. A garden was hidden behind the facade of the city. It was maintained and kept alive by the people living nearby. Hidden but definitely there. A public secret (I lived in Nijmegen for over 6 years at this point and never saw it or heard it mentioned).
It felt almost magical to find such a secret spot right in the center of the city. The idea to create a garden of my own within this secret garden sprouted in my head. Now, I'm delighted to have found this place. I couldn't imagine another one. My installation should have space to grow here and will receive the quiet attention it asks for.
It is amazing that the Old Orphanage is used as a community center. A historic site that keeps on feeding the surrounding neighborhood. I like the feeling of being able to add something here. The question remains what the locals will think once they find my work.
